Waarom je kind een driftbui krijgt en wat jij daar aan kan doen
“Klaar nou!! Kappen. Doe ff rustig!” schreeuw je met stemverhef en resoluut zet je je kind op de gang. Om af te koelen natuurlijk, dat hoort toch zo? Zo doen we dat toch? Ja toch? (twijfel…)
Ik snap je. Kan jij ook even tot jezelf komen. En of het zo hoort? Tja, hoe het hoort weet niemand. Je doet dit simpelweg omdat je nooit geleerd hebt hoe het ook anders kan. Anders had je dat wel gedaan. Voor jou voelt dit namelijk ook niet lekker, toch?
Maar nodig was het wel, daar ben je zeker van. Hij was zo boos, je kind. Zo boos! Hij krijste en schopte en sloeg en als je hem zijn gang had laten gaan zou hij de hele boel slopen. En dat nog wel op je papadag. Waar kwam dat ineens vandaan? En erger: wat moet je er mee? Want ondanks dat jij je hebt voorgenomen dat je kind best boos mag zijn, schoot door je hoofd wat de buren ervan zouden denken. Daarbij komt dat je niet begrijpt waarom hij nu zo extreem boos is, en dus heeft hij geen legitieme reden. Dus jij wil dat het stopt. Maar hoe?
Waarom een driftbui?
Weet dit: driftbuien en emoties dienen een doel.
Het is dus niet erg als je kind een driftbui krijgt. Wat een driftbui doet is er uit gooien waar je kind ‘schoon’ genoeg van heeft. Opschonen dus. Driftbuien zijn een prachtig opruim-mechanisme, gekregen van moeder natuur. Net als huilen en lachen: even spanning ontladen. Eruit die negatieve lading in je lijf! Dit.nooit.meer.
En dan weer lekker spelen.
Waarom wordt jij zo boos op je kind met een driftbui?
Je kind is een kind. Zijn hersen zijn nog onvoldoende ontwikkeld om te kunnen bedenken dat bepaald gedrag logisch en passend is en welk gedrag ‘echt niet nodg is nu’. Maar wat hier interessant is: wat gebeurt er met jou als vader van dit uitzinnige kind, die:
a) hier eigenlijk helemaal geen tijd voor heeft;
b) leuke dingen wil doen, helemaal op pappa-dag!;
c) wil dat zijn kind gelukkig is en;
d)… (vul jij het aan in de comments)?
Wat jij kan doen aan een driftbui
Feit is dat je het niet kan aanzien, dit gedrag. Om wat voor reden dan ook. Je wilt ongemak bij je kind wegnemen. Je zou het voor hem dragen als je het kon. Dus wil je begrijpen waar het vandaan komt, weten wat er is, zodat je er wat aan kan doen. Er controle op kan uitoefenen.
Maar, helaas pindakaas, superpappa:
– jouw kind heeft dit zelf te doorstaan. En dat kan hij echt, als jij er maar voor hem bent.
– dit soort dingen willen verklaren maakt het alleen maar erger, omdat je ervan in je hoofd gaat zitten en dan niet meer met je kind mee kan voelen;
– het kan zijn dat hij al lang met iets loopt, iets wat jij compleet gemist hebt en het hoeft niet eens zijn eigen emotie te zijn;
Hoe jij je kind kan helpen negatieve (en positieve) emoties te ontladen?
Negatieve emoties voelen vreselijk, dat weet je. Ze gaat in je lichaam zitten en geven spanningsklachten. Kinderen weten dit. Instinctief gooien ze deze lading dan ook (hopelijk direct) uit hun lichaam. Door kei-hard te gillen bijvoorbeeld. Iets wat volwassenen ook vaker zouden moeten doen: even die negatieve spanning ontladen. Even de bagger eruit. Niet zoals je kind dat doet, maar wel met een resolute “Nee! Zo wil ik het niet. Hier ben ik klaar mee!!” Zo. Klaar dan ook.
Maar blijf maar eens rustig als je kind in alle staten is en de onrust in je eigen lijf niet meer te temmen is. Wat doe je dan? Vaders die ik coach hebben geleerd op de grond te gaan zitten en hun kind vast te houden als zo iets als dit voorvalt. Ook al stribbelt hij wat tegen, worstelt-ie in je armen, slaat en schopt hij jou: het doet geen pijn. Voel en praat vol begrip mee, zucht af en toe even (he he..) zodat je kind weet dat hij erkend wordt in de veelheid van de emoties die hem dwars zitten.
Of als je kind dat echt niet wil, geef duidelijke grenzen, zoals: je mag boos zijn, ik ben er voor je, maar ik wil niet dat je anderen pijn doen of spullen kapot maakt. Blijft bij je boze kind. Ookal lijkt deze driftbui een eeuwigheid te duren. Weet dat hij weer over gaat, dat jij je kind ‘zekert’ en dat hij altijd veilig is bi, and
Positieve spanning ontladen we overigens een stuk makkelijker, helemaal onze kinderen. Door te lachen, te rennen, te jubelen of te dansen. Maar die emoties zijn meer geaccepteerd, en dus heb je er geen last van. Je hoeft ze niet weg te drukken, zoals je dat zelf hebt geleerd.
Wil jij leren hoe je rustig blijft als je kind een driftbui heeft?
Plan dan een GRATIS resultaatsessie in. In een persoonlijk gesprek van 30 minuten geef ik je drie tips die je direct rust en ontspanning bezorgen in jezelf en in het vaderschap.