Dilemma: Bas (41): “Ik wil er zijn voor mijn kinderen, maar werk vraagt alles van me. Hoe combineer ik ondernemerschap met écht aanwezig vaderschap?”
Ik ben ondernemer. Mijn bedrijf voelt soms als mijn vierde kind: het vraagt aandacht, zorg en energie. Als ik thuiskom, staat mijn zoontje voor me. Vol verhalen over zijn dag. En ik? Ik hoor de helft. Ik knik, maar ben er niet écht.
Steeds vaker zie ik dat hij minder enthousiast naar me toe rent. Alsof ik een vreemde voor hem ben. Dat snijdt dwars door me heen. Want ik bén dol op hem, hij is mijn alles. En toch voelt het alsof ik altijd tekortschiet: óf richting mijn gezin, óf richting mijn bedrijf.
’s Avonds, als ik hem in bed leg, komt dat schuldgevoel. Mijn grootste angst? Dat hij later zegt: “Papa, je was er nooit echt.”
Wat moet ik veranderen om er wél echt te kunnen zijn?